Miejska Biblioteka Publiczna

Zawód: powieściopisarz to historia o bezkompromisowym płynięciu pod prąd, zwłaszcza gdy spojrzeć na losy Murakamiego w kontekście dziejów powojennej Japonii. Oto mamy bowiem człowieka, który na każdym rozstaju dróg wybiera inaczej niż wszyscy: skrajnego indywidualistę w kolektywistycznym społeczeństwie.
W młodości ciężko pracuje na własny rachunek, podczas gdy marzeniem jego rówieśników jest urzędnicza posada w opiekuńczej korporacji. Debiutancką powieść zaczyna pisać po angielsku - nie znając wówczas zbyt dobrze tego języka - bo w japońskim jest dla niego za dużo słów. Zamiast konsumować medialnie sukces swoich książek, ucieka na długie lata za granicę. Znienawidzony przez japońską krytykę, z maniackim uporem trwa w postanowieniu, że nie przerwie kariery, chociaż jego powieści mają fatalne recenzje. Nie rozwodzi się z żoną (to wyjątkowo niemodne zachowanie). Biega w maratonach. Ma odwagę śnić na jawie i robić z tego literaturę.
Tajemnica pisarstwa Murakamiego tkwi najpewniej właśnie w tym unikalnym połączeniu skromności i stanowczości - kiedy towarzyszy im odrobina talentu (którego zresztą Japończyk kurtuazyjnie sobie odmawia), można zdziałać rzeczy wielkie.
Piotr Kofta

W tym zbiorze opowiadań, podobnie jak w Przygodzie z owcą i w Końcu Świata, Haruki Murakami powodowany geniuszem i odrobiną szaleństwa przypuszcza frontalny atak na normalność, zmieniając i całkowicie dowolnie kształtując rzeczywistość. Ptak nakręcacz każdego dnia nakręca sprężynę świata. Pracownik działu kontroli jakości doznaje olśnienia, patrząc na kangury, i dowiaduje się, czym jest wielka niekompletność. W ciało robotnika z fabryki słoni wnika od dawna poszukiwany przez policję tańczący karzeł. Atak irracjonalnego głodu powoduje, że młode małżeństwo dokonuje nocnego napadu na bar McDonalda. Dziewczyna odkrywa, że budzący grozę zielony zwierz, który rozkopuje ogródek, jest w niej zakochany, a ona nie potrafi mu się oprzeć.Śmieszne, niezwykłe, wyjątkowe - wszystkie opowiadania zebrane w antologii Zniknięcie słonia są dowodem, że Haruki Murakami, mistrz formy, umie z całkowitą swobodą przekroczyć wszelkie granice między światem powieściowym i realnym.